ظریف از چه چیزی عصبانی است؟
تاریخ انتشار: ۱۸ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۲۹۰۰۵
مواضع پراکنده، تقلیل‌گرایانه و متناقض ظریف نشان‌دهنده خشم او از دستاوردهای سیاست خارجی کشور بدون توافق با آمریکاست.
به گزارش مشرق، وطن امروز نوشت: محمدجواد ظریف پس از ۲ سال سکوت خود را شکست و بار دیگر برای دفاع از کارنامه ناموفق دیپلماسی خود زبان گشود.
رئیس سابق دستگاه دیپلماسی ابتدای هفته در اینستاگرام خود در متنی به آسیب‌شناسی سیاست خارجی کشور پرداخت و یک‌باره در نقش یک واقع‌گرا ظاهر شد و به تجویز نسخه توجه به واقعیات و امکانات و پرهیز از آرزومندی پرداخت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ظریف در ادامه شکست سکوت خود، سه‌شنبه در کلاب هاوس ظاهر شد و به ناگفته‌های خود درباره برجام به عنوان بزرگترین میراث خود طی سکانداری وزارت امور خارجه پرداخت؛ اظهاراتی که البته چندان ناگفته هم نبود و همان توجیهات همیشگی دیپلمات ارشد سابق کشور در فرار از واقعیات بود.
ظریف در بخشی از متن اینستاگرام خود نوشت: «ما در طول تاریخ اهداف‌مان را بر اساس آرزوهای‌مان چیده‌ایم و به توانایی‌های‌مان توجهی نکرده‌ایم، گرایش تاریخی ما برای رسیدن به آرزوها بدون در نظر گرفتن امکانات، در سیاست خارجی نمایان است. در ۷۵ سال برنامه‌ریزی توسعه ما، منابع ملی نابود شده و توسعه نیز حاصل نشده، چون بیشتر برنامه‌ها به جای ترسیم مسیر جبران عقب‌ماندگی‌ها متناسب با امکانات و فرصت‌ها، حدیث آرزومندی رهبران کشور بوده‌اند. آگاهانه یا ناخودآگاه ما مردم انتخاب کرده‌ایم آنان را که به دنبال آرزوهای‌مان بوده‌اند بستاییم».
* آرمانگرایی که واقع‌گرا شد
وزیر سابق امور خارجه پس از خلق دوگانه «دیپلماسی - میدان» در بهار ۱۴۰۰، به دوگانه‌سازی «آرزومندی- واقع‌نگری» روی آورده است. دوگانه‌سازی، گویی تنها تخصص تیم روحانی - ظریف است، چراکه خشت اول این بنا را حسن روحانی سال ۹۲ با ساخت دوگانه «امنیت - معیشت» و جمله معروف «هم چرخ سانتریفیوژها بچرخد و هم چرخ کارخانه‌ها» بنیان گذاشت.
در این میان ژست واقع‌گرایی ظریف قابل تامل و جالب توجه‌تر به نظر می‌رسد. آرمانگرایی که به صراحت در صوت معروف و افشاشده خود در گفت‌وگوی تاریخ شفاهی با مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری می‌گوید رئالیسم (واقع‌گرایی) و مفروضات آن در روابط بین‌الملل را قبول ندارد، امروز رهبران کشور را به خاطر دوری از واقعیات شماتت کرده و آرزومندی آنها را علت اصلی عقب‌ماندگی توسعه کشور می‌داند.
ظریف چه دوست داشته باشد و چه نداشته باشد، چه بپذیرد یا نپذیرد، ادامه ایده‌آلیست شکست‌خورده نویل چمبرلین، نخست‌وزیر انگلستان و وودرو ویلسون، رئیس‌جمهور آمریکا در دهه‌های ابتدایی قرن بیستم است. ایده‌آلیسمی که اساسا علم روابط بین‌الملل به عنوان یک دانش آکادمیک، پس از شکست فاحش این مکتب در جلوگیری از وقوع جنگ دوم جهانی تاسیس شد.
نگارش متن پرایراد برجام و تفسیر ظریف از آن جز از نگاه آرمانگرایانه آقای دیپلمات نشأت نمی‌گیرد. از همه مهم‌تر پیش‌بینی قاطع ظریف مبنی بر اینکه ترامپ نمی‌تواند از برجام خارج شود، بیش از هر نکته‌ای بیانگر ادراک ایده‌آلیستی ظریف از سیاست بین‌الملل بوده است که او را سزاوار نشاندن در کنار چمبرلین و ویلسون می‌کند.
پاره کردن برجام توسط ترامپ همانقدر ضربه‌ای به جهان آرمانی متصورشده ظریف بود که آغاز جنگ دوم جهانی و به موزه فرستادن ایده‌آلیسم چمبرلین؛ جایی که نخست‌وزیر انگلستان پس از توافق مونیخ با آدولف هیتلر به مردم انگلستان گفت: این دومین بار در تاریخ ما است که بازگشتی از آلمان با صلح افتخارآمیز اتفاق افتاده است. من باور دارم این صلح برای زمانه‌مان است. حالا من پیشنهاد می‌کنم شما به خانه بروید و آرام در تخت خود بخوابید.
برای اثبات آرزومندی ظریف که او را محق ژست واقع‌گرایی نمی‌کند، مثال‌های تاریخی دیگری نیز وجود دارد. رئیس سابق دستگاه سیاست خارجی کشور در آخرین روزهای وزارتش اینگونه با حسرت به خوش‌خیالی و آرزوهای حاکم بر دستگاه دیپلماسی کشور در دولت اعتدال اعتراف می‌کند: «اگر درباره ضرورت کار متوازن با شرق و غرب به یک اجماع ملی رسیده بودیم و از یک سو با خوش‌خیالی، دوستان دوران سختی را در سراب طمع سرازیر شدن شرکت‌های غربی از خود نرنجانده بودیم و از سوی دیگر از همه امکانات برجام برای ایجاد منافع اساسی اقتصادی برای همه کنشگران - به شمول شعبات خارجی شرکت‌های آمریکایی - بهره برده بودیم، هم دوستان‌مان سرخورده نمی‌شدند و در دوران سختی رهای‌مان نمی‌کردند و هم ترامپ برای فشار حداکثری با مانع جدی سرمایه‌داران جهانی - از جمله در داخل آمریکا - مواجه می‌شد».
* ظریف عصبانی است
با گذشت ۸ سال از برنامه جامع اقدام مشترک موسوم به برجام، افکار عمومی هنوز بدرستی متوجه نشده هدف از برجام چه بوده است و با مواضع رنگ به رنگ و فصل به فصل روحانی- ظریف بیش از دفعات قبل شگفت‌زده می‌شود. ظریف که بارها در طول ریاست خود بر پرونده مذاکراتی توافق هسته‌ای، وعده‌های محکمی در لغو تحریم‌ها می‌داد، حالا می‌گوید برجام از همان اول هم قرار نبوده تحریم‌ها را بردارد و با هدف شکست پروژه «امنیتی‌سازی» ایالات متحده و صهیونیست‌ها پیش رفته است!
گفته‌های پراکنده، تقلیل‌گرایانه و بعضا متناقض ظریف در کلاب هاوس به وضوح نشان از خشم وزیر سابق امور خارجه دارد اما ظریف چرا عصبانی است؟
حرکات انتحاری ظریف به این خاطر است که راهبرد سیاست خارجی دولت سیزدهم برخلاف تصور ظریف و همفکرانش در حال ثمردهی است و سیاست اصلی و مرکزی دیپلماسی روحانی و ظریف که وابستگی همه مولفه‌ها به آمریکا و اروپا بود، به یک راهبرد رسوا تبدیل شده است. روابط منطقه‌ای ایران با رقبا و همسایگان ایران و اختلافات با آنها که آقای ظریف روزی برای حل آن پیش پای اعراب زانو هم زد به ائتلاف‌ها و روابط اقتصادی ذیل راهبرد همسایه‌گرایی تبدیل شده است. همچنین دیپلماسی میدان در تثبیت محور مقاومت پیروز شده و منطقه، از مصر تا عربستان برتری منطقه‌ای ایران را پذیرفته است.
در ابعاد نظم جهانی، چینی‌ها که روحانی و ظریف آنها را پشت در معطل کرده و تا سال‌ها در پکن سفیر تعیین نمی‌کردند، امروز تبدیل به اهرم ثبات‌ساز در منطقه و جایگزین آمریکا شده‌اند و در این بین مناسبات ایران با چین و روسیه شکل راهبردی‌تری به خود گرفته است. روند تضعیف هژمونی آمریکا که آقای ظریف از آن به عنوان قلدر محله (Bully) یاد می‌کرد، در جهان شتاب بیشتری گرفته است. همچنین دیپلماسی کریدوری ایران در حال شکل‌گیری است که می‌تواند ایران را تبدیل به هاب ترانزیتی کند.
در این شرایط ایران علاوه بر غنی‌سازی سطح بالای اورانیوم و تعطیل کردن تعهدات برجامی، تعامل با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را هم حفظ کرده است. از سویی اخیرا دیپلماسی حقوق بشری با تبادل زندانی با اروپا جواب داده است و منابع خبری از تلاش‌های بی‌وقفه آمریکا برای حفظ کانال‌های تبادل پیام با تهران به منظور تبادل چند زندانی آمریکایی خبر می‌دهند و اخبار زیادی درباره ارزهای بلوکه ایران که در آستانه آزادسازی است، در رسانه‌ها مطرح شده است.
تمام این تحولات در شرایطی است که طرف غربی طی یک سال گذشته به فضاسازی زیادی در ادعای دخالت ایران در مناقشه اوکراین دست زده و با وجود این اتهام، همه این فرمت‌های دیپلماسی در چنین فضایی خروجی مثبت داشته است.
همه این موفقیت‌های دیپلماتیک در فضای زندگی بدون توافق با آمریکا رقم خورده است که روحانی و ظریف مدعی بودند بدون توافق یا پذیرش FATF حتی واکسن کرونا هم پیدا نخواهیم کرد. شاید این دستاوردهای بزرگ دیپلماسی کشور است که محمدجواد ظریف را آشفته‌خاطر و خشمگین کرده است.
منبع: مشرق
کلیدواژه: انتخابات ترکیه قیمت محمدجواد ظریف روزنامه وطن امروز برجام وزارت امور خارجه وزیر امور خارجه خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت سیاست خارجی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۲۹۰۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خودروهای هر کشور به چه چیزی معروف هستند؟ (+عکس)
خودروهای هر کشور به عوامل مختلفی معروف هستند، از جمله طراحی، کیفیت و دوام، مهندسی، اقتصادی بودن یا حتی تاریخچه و اصل و نسب برند سازنده‌شان.
آلمانبه گزارش پدال، خودروهای آلمانی در جهان بیشتر تکنولوژی و مهندسی پیچیده و جدیدشان شناخته می‌شوند. البته هندلینگ خودروهای آلمانی نیز زبانزد خاص و عام است.
دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ میلادی شرکت‌های خودروسازی فرانسوی موفق به تولید خودروهای محبوب و نوآورانه شدند که در بازارهای جهانی مورد توجه بسیاری قرار گرفتند. برای مثال پژو ۲۰۵ یک خودرو کوچک و خوش‌ساخت بود کهدر دهه ۱۹۸۰ میلادی توجه زیادی را به خود جلب کرد.
طراحی شیک و عملکرد خوب این خودرو باعث شد که محبوبیت بالایی در اروپا کسب کند. سیتروئن ۲CV نیز یکی از خودروهای معروف فرانسوی است. این خودرو کوچک و سبک در دهه ۱۹۴۰ تا ۱۹۸۰ میلادی تولید شد و به عنوان یکی از خودروهای نمادین فرانسه شناخته می‌شود. طراحی منحصر به فرد و اقتصادی بودن آن باعث شد که مورد توجه بسیاری از مردم قرار گیرد.
شاید امروزه خودروهای فرانسوی جذابیت خاصی نسبت به رقبای کره‌ای، ژاپنی و… خود نداشته باشند اما نباید فراموش کرد نیم قرن پیش خودروهای فرانسوی نه تنها در سطح اروپا، بلکه در سطح جهان محبوب بودند برای همین بهتر است خودروهای فرانسوی را با جمله آشغال‌هایی با گذشته درخشان توصیف کنیم!
به محض اینکه نام خودروی آمریکایی شنیده می‌شود افراد ناخود آگاه یاد خودروهایی عضلانی با با ابهت همراه قدرت بالا و مصرف سوخت زیاد می‌افتند. گرچه محصولات آمریکایی نیز ابهت چند دهه پیش خود را ندارند؛ اما هنوز قابلیت رقابت با رقیبان آسیایی و اروپایی را دارند. در آینده شاید تسلا به‌جای ماسل‌کارها سمبل خودروهای آمریکایی باشد.
در لحظه اول ممکن است گمان کنید انگلیس در صنعت خودروسازی چندان قوی ظاهر نشده اما می‌دانید که لوکس‌ترین خودروهای دنیا ساخت انگلیس است. بنتلی، رولزرویس، آستون مارتین، رنجروور و جگوار کمپانی‌های انگلیسی با محصولات اشرافی و لوکس هستند.
برای آشنا شدن با ویژگی‌های یک خودروی ژاپنی کافیست فقط چند عکس یا ویدیو از نحوه استفاده از این خودروها در کشورهایی همچون استرالیا یا امارات ببینید. به جرعت می‌توان گفت هیچ خودرویی مانند ساخته‌های تویوتا و هوندا و نیسان سخت جان و با دوام و کم استهلاک نیستند. البته بعضی از برندهای ژاپنی مانند لکسوس یا اینفینیتی در ساخت خودروهای با کیفیت و لوکس هم تبحر دارند.
به محض شنیدن اسم ایتالیا یاد ابر خودروهایی مانند ساخته‌های لامبورگینی و فراری می‌افتیم. خودروهای ایتالیایی علاوه بر پرفورمنس بالا، طراحی بسیار زیبا و ظریفی دارند. با نگاهی به طراحی محصولات شرکت‌هایی همچون لامبورگینی، فراری، مازراتی و آلفارومئو می‌توانیم اعجاز در طراحی را مشاهده کنیم.
ولوو شرکتی چند ملیتی سوئدی است که فعالیت اصلی آن ساخت خودروهای سنگین است. اما این شرکت خودروهای سبک نیز تولید می‌کند. ساخته‌های ولوو در جهان بیشتر با عنوان خودروهایی با امنیت بالا شناخته می‌شوند. ولوو همواره به ارزیابی و آزمایش ایمنی خودروهای خود پرداخته و به طور مرتب استانداردهای ایمنی را ارتقا داده است. به طور کلی، خودروهای ولوو به عنوان یکی از ایمن‌ترین خودروهای موجود در بازار شناخته می‌شوند و در بیشتر آزمون‌های ایمنی جهانی، عملکرد بسیار خوبی از خود نشان داده‌اند.
در اکثر نقاط جهان کسی در مورد خودروهای چینی اطلاعات زیادی ندارد اما در ایران همه افراد با خودروهای چینی اشنایی دارند. خودروهای چینی در ایران بیشتر با عنوان خودروهایی پر زرق و برق اما بی کیفیت و بی اصالت شناخته می‌شوند.
برای توصیف ساخته‌های خودروسازان داخلی فقط کافیست از دو کلمه: بدنه حلبی و کیفیت افتضاح استفاده کرد!
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود